طراحی برنامه‌ تعاملی روانی- اجتماعی باورها و رفتارهای دینی دانشجویان بر اساس رویکرد شناختی- رفتاری

هدف از  طراحی مدل شناختی- رفتاری دینداری، علاوه بر ساخت و هنجاریابی مقیاس سنجش دینداری، راهنمایی برای برنامه‌ریزی در جهت بهبود مؤلفه‌های دینداری است. هدف مقالۀ حاضر، تبیین عوامل روانی- اجتماعی مرتبط با اعتلای باورها و رفتارهای دینی در محیط‌های دانشجویی است. ورود به دانشگاه و کسب آزادی و کنترل بیشتر برای دانشجو، هنجارهای همسالان و دوستان، حضور در مکان‌های دینی در قالب دوستی، باورهای غلط، ابهام در فرهنگ دینی و هنجاری دانشگاه از یک سو، و رابطۀ دلبستگی ایمن با خدا از سوی دیگر، به‌عنوان عوامل مؤثر بر دینداری بررسی و تبیین شده است. این مدل اساس تهیۀ بستۀ آموزشی جامع اعتلای باورها و رفتارهای دینی دانشجویان با هفت محور اساسی مهارت‌های زندگی سالم، دلبستگی ایمن، کیفیت معنوی و رفتار اخلاقی، پاسخگویی به شبهات، هوش معنوی، کاربرد فیلم و طبیعت‌گردی و اصلاح باورهای غلط دینی قرار گرفت.